Ontmoeting met een gewonde hop (Upupa epops)

 In plaats van paddenstoelen een prachtige, doch gewonde hop.

Introdukte

Op zoek naar enkele smakelijke voorjaarspronkridders (Calocybe gambosa of Tricholoma georgii), een zwam die in onze streek algemeen voorkomt, zagen we ineens een zwart-witte vogel in het gras zitten. Misschien een ekster? Nee, het was een hop. We waren de hop tot op minstens 5 meter genaderd zonder dat hij was weggevlogen, zou hij soms dood zijn? Ondanks dat het beestje doodstil zat, knipperde hij toch af en toe met z´n oogjes. Gauw terug gelopen naar de auto om de camera te pakken. Bij nadere inspectie bleek een van de vleugels toch in een onnatuurlijke stand te staan. Toen bij een behoedzame benadering het vogeltje gewoon bleef zitten, werd bevestigd dat er iets goed mis was. Na hem voorzichtig te hebben opgepakt bleek hij behoorlijk gewond aan de rechter vleugel. Wat nu? Nu hebben we het geluk een verzorgingscentrum van wilde dieren in de regio te hebben en dat een van de verzorgers een vriend van ons is. De paddenstoelen waren op slag vergeten en op naar het verzorgingscentrum dat zich midden in de bossen bevindt, waar helaas niemand aanwezig was. Vervolgens onze vriend de verzorger gebeld die op reis bleek te zijn, maar we konden het diertje wel achter in de terreinwagen zetten die bij hem thuis stond geparkeerd. Op naar naar het dorpje van de verzorger en de arme hop achter in de wagen geinstaleerd. De dag daarna hebben we gebeld en toen bleek dat ondanks de toegewijde verzorging het beestje toch was overleden.

Enkele feiten

De hop is een vogel die in Nederland uiterst zeldzaam is en eigenlijk alleen is waar te nemen als een doortrekker. Daarentegen is de hop in Spanje, en ook in onze streek, een stuk algemener en kan hij regelmatig worden waargenomen. Hoewel in Zuid Spanje de hop een residente vogel is, is hij In het Cantabrisch Gebergte een zomergast (zie kaart), vooral algemeen in de wat drogere meseta die direct ten zuiden van de bergen ligt. De hop struint graag rond in weilanden en langs paden, op zoek met zijn lange snavel naar allerlei geleedpotigen en soms ook wel hagedisjes. Een goede plek om ze waar te nemen zijn de bosranden van de aangeplante dennenbosjes. Deze zijn door particulieren op vroegere landbouwgronden geplant en zijn daarom van een gereduceerd formaat en omgeven door open velden. Bovendien is de hop verzot op de dennenprocessierups, een rups die nogal schadelijk is voor de dennen. Dit heeft er toe geleid dat de hop vaak als een geliefde gast wordt beschouwd.

LEES VERDER EN GENIET VAN DE FOTO´S

Het verspreidingsgebied van de hop. In het oranje gebied is het een zomergast, in het donkergroene gebied een jaarvogel en in het blauwe gebied een wintergast. Deze kaart is een gedeelte van een groter kaart van de wikipedia.

Ineens was daar een zwart-witte vogel, die van wat dichterbij een hop bleek te zijn. Hij vloog niet weg en rechtervleugel had een vreemde stand.

Normaal gesproken is de hop o.a. herkenbaar aan zijn wat fladderige vlucht, waarbij hij op en neer gaat. Maar hier was er van vliegen geen sprake.

Hoe dicht je het beestje ook benaderde, hij bleef doodstil zitten. Alleen aan het knipperen van de oogjes kon je zien dat hij nog leefde.

Deze foto is genomen na er voorzichtig omheen te zijn gelopen, dit om de vleugel eens wat beter te kunnen bekijken. Helaas is deze met wat bloed besmeurd.

Ook na te zijn opgepakt bleef hij erg rustig. Overigens is de Latijnse naam is een onomatopee (klanknabootsing) van de roep van de hop.

Het bloed aan de rechterschouder is te zien.

Ook in de auto geen enkel probleem met z´n vervoer. Misschien overigens niet zo´n goed teken?

Hier hebben we het diertje achtergelaten om verzorgd te worden als de dierenverzorger weer thuis zou komen, wat niet al te lang zou duren, had hij ons verzekerd. Helaas kwam hij toch de volgende dag te overlijden.