Een dagje op orchideeën fotojacht in het Zuidelijk Cantabrisch Gebergte (Spanje).

Gisteren 20 juni was een geschikte dag om er weer eens op uit te trekken. Het was de hoogste tijd om de ontwikkelingsstadia van de orchideeën in de bergen van Boñar te gaan controleren. Vanwege het relatief koude voorjaar staan vele orchideeën er dit jaar nog prachtig bij en verscheidene soorten moeten zelfs nog in bloei komen. In deze post foto´s van enkele van de gevonden orchideeën en van het landschap waar ze zich bevinden.

LEES VERDER EN GENIET VAN DE FOTO´S.

De bokkenorchis (Himantoglossum hircinum) is een vrij zeldzame orchidee die echter in de zone rondom Cistierna (zie kaart) waarschijnlijk de grootste concentratie van Spanje vertoont.

Detail van de bloemenaar. De zeer lange en gekrulde lip is duidelijk het opvallendste kenmerk van deze orchidee.

Bij deze bloem zijn de 2 laterale kroonbladeren een stukje teruggevouwen zodat de kolom (geslachtsorganen) goed te zien is. Ook de paarsachtige strepen van de kroonbladeren zijn zeer opvallend.

De Orchis langei is nauwverwant aan de mannetjesorchis (Orchis mascula) en werd vroeger zelfs beschouwd als een spaanse subspecies van deze orchidee, genaamd Orchis mascula subsp. hispanica. Het is een slanke orchidee met een losse bloeiwijze die in het Cantabrisch Gebergte alleen voorkomt in de meest zuidelijke strook. De bloeitijd van deze orchidee is meer dan een maand later dan die van de mannetjesorchidee, indien vergeleken in dezelfde habitat.

Een poosje later komen we bij het stuwmeer van de rivier de Porma, dat bekent staat als het Pantaño de Porma of Embalse de Vegamián. Deze laatste naam omdat Vegamián een van de dorpjes was die nu rusten op de bodem van het meer.

Zelfs aan het begin van de zomer heerst er zeker geen vakantiedrukte, oftewel er is gewoonweg niemand te zien.

Beide kalksteenbergen aan de overkant van het meer staan bekend om de aanwezigheid van steenarenden (Aquila chrysaetos).

De poppenorchis (Orchis antropophora) is een van de meer algemene orchideeën in het Cantabrisch Gebergte. Ook deze soort staat op de Nederlandse Rode Lijst als matig afgenomen en zeer zeldzaam.

Een fraai exemplaar van de aangebrande orchis (Neotinea ustulata). Sinds 2004 werd van deze orchidee aangenomen dat hij uit Nederland verdwenen was, maar gelukkig is de soort toch weer aangetroffen.

De aar bestaat uit een groot aantal vrij kleine bloempjes. De donkere knoppen geven de illusie van een "aangebrande" orchidee.

De speurtocht werd plotseling opgevrolijkt met de komst van een slangenarend (Circaetus gallicus). Deze arend is gemakkelijk te herkennen aan twee kenmerken. Ten eerste de witte onderkant en.....

.......ten tweede aan het feit dat het veelvuldig staat te bidden. De foto´s zijn niet van hoge kwaliteit maar dienen vooral om het voorval te illustreren.

Een vlierorchis (Dactylorhiza sambucina, links) en twee mannetjesorchissen (Orchis mascula, rechts) gebroederlijk naast elkaar.

Dit was het uitzicht tijdens het nuttigen van wat fruit.

De grote muggenorchis (Gymnadenia conopsea) komt voor in Nederland als een zeer zeldzame orchidee die echter plaatselijk massaal kan voorkomen.

Vandaag had ik het grote geluk om twee volkomen witte exemplaren te vinden.

Tussen het gras zijn gelukkig nog allerlei wilde bloemen te vinden.

De wantsenorchis (Anacamptis coriophora) is in het Cantabrisch Gebergte geen algemene orchidee. Deze soort staat in Nederland op de Rode Lijst te boek als verdwenen.

De wantsenorchis komt voor in vochtige graslanden op zure grond.

Later in de middag en met tegenlicht komen de opeenvolgende bergketens in een mysterieuze sfeer. De grote gaping op de achtergrond is de spectaculaire pas van Arintero.

De vliegenorchis (Ophrys insectifera) is een in Nederland zeer zeldzame orchidee die ook in het Cantabrisch Gebergte zeker niet algemeen is. Deze orchidee staat op de Nederlandse Rode Lijst van planten als zeer sterk afgenomen en zeer zeldzaam. Volgens de wikipedia komen er in Nederland in het totaal nog geen honderd exemplaren voor. Alleen vandaag zijn er zo´n 120 vliegenorchissen waargenomen, wat ook voor hier een rijke buit is.

Detail van de bloem. De gelijkenis met een gevleugeld insect is sprekend.

Deze twee vliegenorchissen zijn wel erg mooi.

Uiteindelijk zijn we weer terug bij het stuwmeer van de rivier de Porma.

Terwijl meer naar het zuiden de meeste slanke harlekijntjes (Anacamptis picta) al zijn uitgebloeid, staan ze hier nog mooi in bloei.

De gewone tongorchis (Serapias lingua) is een soort uit het Middellandse Zeegebied. De naam is te danken aan de tongvorm van de lip. De tongorchis begint net in bloei te komen.

We staan op punt om het stuwmeer achter ons te laten. De berg links op de achtergrond is de plaatselijk bekende berg Susarón.

Bijna thuis bevinden zich deze zeer speciale plooien in vorm van een oorschelp (aan de linkerkant), hoewel de onderkant enigszins wordt bedekt door het dennenbos. Afbeeldingen van deze plooien zijn te zien in verscheidene spaanse geologieboeken.